Zdzisław Beksiński to jeden z najwybitniejszych współczesnych polskich artystów, który stworzył jedne z najoryginalniejszych dzieł sztuki.
Pracował w wielu obszarach sztuki wizualnej od fotografii, kolaży, rysunku, grafiki i malarstwa aż do fotomontażu i grafiki cyfrowej. Był niezwykle poszukującym i odkrywczym artystą, podchodzącym z wielkim krytycyzmem do swojej pracy.

Fotograf, grafik, malarz…., urodził się w 1929 roku w Sanoku, zmarł tragicznie 21 lutego 2005 roku w Warszawie. Pochodził z inteligenckiej rodziny, a niezwykły talent, myślenie, wyobraźnia ujawniały już pierwsze rysunku małego Zdzisława. Absolwent architektury na Politechnice Krakowskiej (1952). Początkowo fotograf (1953-1960), potem rysownik, grafik i malarz. Między 1955 a 1959 rokiem jednocześnie fotograf i malarz. W swej twórczości na początku lat 60. z powodzeniem zajmował się także rzeźbą. Członek ZPAP, a w latach 1957-1963 także ZPAF. Twórczość Beksińskiego z lat 80. wykazuje nawiązania do metody “fotografowania snów” (określenie artysty), a także do malarstwa barokowego, malarstwa dziewiętnastowiecznego i abstrakcji niegeometrycznej w wyniku czego stworzył indywidualny styl, w pracach o tematyce erotycznej, w pejzażu czy w portrecie zbliżający się do wizji apokaliptycznych. Od końca lat 90. artysta tworzy także grafiki cyfrowe – kolorowe i czarno-białe, sięgając w nich po swoje zdjęcia. Dzieła Beksińskiego są nie do zapomnienia, posiadanie ich w prywatnej kolekcji daje możliwość obcowania z twórczością jednego z najwybitniejszych polskich artystów, którego twórczość także na świecie została dostrzeżona i wysoko ceniona.

Grafiką komputerową artysta zainteresował się z końcem lat 90., co stanowiło swego rodzaju powrót do twórczości fotograficznej. Pierwsze realizacje uzyskane przy współpracy z komputerem w pewien sposób nawiązują do fotomontaży z lat 50. Po kilkudziesięciu latach Beksiński ponownie tworzy kompozycje – collages fotograficzne, korzystając z własnych oraz cudzych zdjęć – tym razem wprowadzanych w komputer przy pomocy skanera, następnie kompilowanych i przetwarzanych. Powstałe w ten sposób wizje zbliżone są do realizacji malarskich okresu fantastycznego, w których dominuje nierealna, metafizyczna przestrzeń budowana przy pomocy realistycznego światłocienia.

Drugim, obok pejzażu, motywem przewodnim prac komputerowych jest dalece przetworzona postać ludzka lub sama głowa. Dalece posunięta komputerowa modyfikacja najczęściej uniemożliwia zidentyfikowanie utrwalonego na wyjściowym zdjęciu modela. Najlepszym uzasadnieniem wyboru kreacji artystycznej, jakim jest grafika komputerowa, są słowa samego artysty wypowiedziane w 1998 r.: Jest w tej pracy pewne odświeżenie umysłu, spojrzenie z zupełnie innej strony niż przy malowaniu. Bawiąc się tymi programami, mogę stworzyć sztuczną rzeczywistość pod dowolnym kątem i w cudzysłowie "sfotografować" ją, co będzie ostatecznym efektem kreacji.