Obrazem można wypowiedzieć równie wiele co słowem pisanym. Moje autorskie formy i postaci są narzędziem służącym do budowania opowieści o człowieczych, nie zawsze łatwych relacjach z naszą własną, ludzką osobowością i otoczeniem o niebywale różnorodnym obliczu i dążeniach. Są też opowieścią o człowieczej niczym nieograniczanej, czasem jednak mało przydatnej kreatywności, będącej najczęściej owocem nieustannej presji czasu, jakiej jesteśmy poddawani. Są swoistym komentarzem odnoszącym się do często zaskakujących, zbyt wartkich i trudnych zmian zachodzących w naszej, tętniącej życiem społeczności. To głównie opowieść o pewnym deficycie czytelnej logiki człowieczego świata, który wolno ewoluuje w niewiadomym kierunku, co wywołuje czasem uśmiech jednocześnie wzbudzając uzasadnione obawy o jego przyszłość. Może też paradoksalnie stać się inspiracją dla uczestnika-obserwatora.