Jacek Szynkarczuk urodził się 9 marca 1979 roku w Zamościu. W latach 1994-1999 uczęszczał do Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Zamościu, gdzie rozwijał swoje zainteresowania i umiejętności artystyczne. Po ukończeniu liceum, w 1999 roku rozpoczął studia na Wydziale Rzeźby Krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Tam kształcił się pod okiem wybitnych pedagogów, zdobywając wiedzę i doświadczenie, które pozwoliły mu na dalszy rozwój twórczy.

W 2004 roku ukończył studia, zdobywając dyplom w pracowni profesora Józefa Nowakowskiego. Równocześnie, w latach 2002-2004, studiował na Międzywydziałowej Katedrze Studium Pedagogicznego na ASP w Krakowie, co umożliwiło mu zdobycie dodatkowych kwalifikacji pedagogicznych.

Twórczość Jacka Szynkarczuka można porównać do cichej rozmowy między artystą a płótnem, gdzie każde pociągnięcie pędzla jest odpowiedzią na pytania zrodzone w jego umyśle. Jego podejście do malarstwa jest medytacyjne, pełne refleksji nad istotą rzeczywistości, człowieka i jego miejsca w świecie. Szynkarczuk opisuje proces tworzenia swoich obrazów jako zanurzenie w ciszy. To w tej ciszy, odcięty od zewnętrznego świata, artysta znajduje inspirację i przestrzeń do głębokiej refleksji. Cisza ta jest dla niego nie tylko brakiem dźwięku, ale stanem umysłu, w którym może skupić się na swoich myślach, wspomnieniach oraz podświadomości. To moment, kiedy umysł swobodnie krąży między różnymi poziomami świadomości, a artysta czerpie z tego stanu swoje twórcze impulsy.

Artysta podkreśla, że gdy w jego umyśle pojawi się jasna, klarowna koncepcja, nie potrzebuje szczegółowych szkiców. Wystarczy mu prosty zarys, a reszta przychodzi sama na płótnie. Tworzenie obrazu staje się wtedy niemal automatyczne, przypominając odruch bezwarunkowy. Artysta nie musi myśleć o technicznych aspektach mieszania farb czy kompozycji. Jeśli obraz tworzy harmonijną całość, wydaje się, że „maluje się sam”.

Mimo że proces malarski może być automatyczny, Szynkarczuk często wraca do ciszy, która szeptem zadaje mu fundamentalne pytania o istotę człowieka i rzeczywistości. Pytania te dotyczą sensu ludzkiego istnienia, relacji między człowiekiem a otaczającym go światem, a także natury rzeczywistości. Czy człowiek jest tylko maleńkim elementem rzeczywistości, czy może to ona została stworzona dla niego? Czy rzeczywistość, którą znamy, jest jedyną, czy może istnieje inna, lepsza, wspanialsza?

Dla Szynkarczuka malarstwo jest sposobem formułowania pytań, których nie da się wyrazić słowami. Jego obrazy są próbą pokazania tego, czego zobaczyć się nie da, są wizualnymi manifestacjami jego wewnętrznych przemyśleń i poszukiwań. W każdej kompozycji stara się uchwycić coś więcej niż tylko zewnętrzną formę – dąży do ukazania głębszych prawd i wrażeń, które trudno ująć w słowa. Jego twórczość jest zatem nieustanną próbą zrozumienia i przedstawienia niewidzialnego.

Twórczość Jacka Szynkarczuka to wyjątkowy dialog między ciszą a malarstwem, między pytaniami a odpowiedziami, które rodzą się w głębi jego umysłu. Jego obrazy są nie tylko wizualnym dziełem sztuki, ale także medytacyjną refleksją nad istotą ludzkiego istnienia i naturą rzeczywistości. Poprzez swoje malarstwo Szynkarczuk zaprasza nas do wspólnej podróży w głąb naszych myśli i wyobrażeń, zachęcając do poszukiwania odpowiedzi na fundamentalne pytania o nas samych i otaczający nas świat.