Obraz autorstwa Tomasza Alena Kopery ukazuje postać o diabolicznym, piekielnym wyglądzie – istotę przypominającą demona z rogami i pokrytą chropowatą, łuskowatą skórą. Postać ma spiralne rogi, ognistorudą brodę i jarzące się oczy, co nadaje jej złowrogi charakter. Skrzydła, które wyrastają z jej pleców, wyglądają jak organiczne konstrukcje pokryte mrocznymi, przypominającymi kolce elementami. Na tle ciemnego, niemal mrocznego otoczenia demon trzyma w dłoniach delikatny, biały kwiat – lilię, otoczoną subtelnym blaskiem.

Symbolika obrazu wydaje się być głęboka i wielowarstwowa. Zderzenie brutalności i surowości demonicznej postaci z kruchością i czystością kwiatu sugeruje kontrast między złem a dobrem, destrukcją a nadzieją, czy może odkupieniem i przemianą. Wyraz twarzy istoty oraz subtelny sposób, w jaki trzyma lilię, wskazują na kontemplację lub refleksję, jakby demon dostrzegał piękno i niewinność, które są mu obce, a jednak przyciągające.

Obraz jest mistrzowskim przykładem surrealizmu symbolicznego – detale, takie jak tekstura skóry, gra światła i cienia oraz emocjonalny przekaz, przyciągają uwagę widza i zachęcają do dłuższej kontemplacji oraz poszukiwania własnej interpretacji.