Imperium rdzy
Budowaliśmy Świątynie
Marmurowe kolumny
Pięły się do nieba
Kolorowe witraże
Rozszczepiały światło Boga
Ku uciesze naszych oczu
Modliliśmy się
W znoju pracy
Żarliwie
Podążając za sensem
Piękna Prawdy Przyjaźni i Miłości
Walczyliśmy z tymi
Którzy sensu nie widzieli
Kradli zabijali zdobywali
Zdobywali kradli zabijali
Homo barbaris nihilis1
Opieraliśmy się długo
Gnuśniejąc i obrastając tłuszczem
Rdzewiały nasze serca i dusze
Straciliśmy sens2
Przestaliśmy budować
Zaczęliśmy niszczyć
Upodabniając się do
Homo satanicus3 i w tym
Znajdując przyjemność
Życie zamieniliśmy w tysiące
Papierowych praw
Stworzyliśmy ich tyle
Że powstał świat bezprawia
Zburzyliśmy Świątynie
Stworzyliśmy instytucje
Powstało Imperium rdzy
Wszystko umiera przeżarte zmęczeniem i pustką4
My cieszymy się naiwni
Z cybernetycznej nieśmiertelności
Ulegliśmy iluzji i wygodzie
Nasze wielkie dzieło to
Świat wojny
Zbyszek Kowalkowski, styczeń 2024. Wiersz inspirowany obrazem Krzysztofa Wiśniewskiego „Imperium rdzy”
Pamięci Antoine de Saint Exupery i jego dziełu „Twierdza” wyd. Muza 2006.
1 Człowiek barbarzyński bez niczego.
2 Antoine de Saint Exupery: Twierdza. Wydawnictwo Muza, 2006. Audiobook wydanie Bellona 2024.
3 Homo satanicus, to łaciński termin oznaczający "człowieka szatańskiego" lub "człowieka diabolicznego".
4 Byung-Chul Han: Społeczeństwo zmęczenia i inne eseje. Wydawnictwo Krytyki Politycznej, 2022.
