„Ku wolności” Piotra Horodyńskiego to jeden z obrazów Twórcy, którego motywem przewodnim jest nowy początek oraz przełamywanie barier, zmiana prowadząca we właściwym kierunku. Człowiek, jego życie, wybory oraz spektrum uwarunkowań mających wpływ na podejmowane decyzje to główne tematy, z jakimi mierzy się Artysta w swojej twórczości.

„Od zawsze próbowałem wszystkiego, co mnie interesowało. Od zawsze chciałem wiedzieć więcej i umieć więcej. Miałem to ogromne szczęście, że dorastałem w latach 70-ych i 80-ych. Wtedy, nie mając niczego, mieliśmy wszystko… a przynajmniej bardzo dużo. Ograniczał nas brak pieniędzy i różnych rzeczy w sklepach. Ale to rekompensowaliśmy sobie wyobraźnią. Niepohamowaną i nieograniczoną. Nauczyłem się, że po upadku można zrobić tylko jedno - podnieść się i iść dalej. A jeśli czegoś się pragnie, to trzeba do tego dążyć. Można obrać inną drogę - ale nie wolno porzucać celu. Nie wolno nam ani przestać marzyć, ani pozwolić, aby ktoś wmówił nam, że tych marzeń nie spełnimy.”

„Ku wolności” to obraz o tym, że nasze otoczenie - ludzie bądź też okoliczności - często ściągają nas w dół, ograniczają. I zamiast się wznosić, pozwalamy, aby te ograniczenia nas paraliżowały. „Ku wolności” daje nam bardzo silny przekaz, aby żyć w zgodzie z samym sobą, swoimi ideałami i wartościami. Aby nigdy nie zdradzać swoich marzeń i dążyć do celu. Nawet jeśli to nie jest łatwe. Nawet jeśli inni mówią „Nie!”. Bo tylko wtedy będziemy naprawdę szczęśliwi.

Obraz jest pełen elementów o znaczeniu symbolicznym. Najważniejsze to skały i skrzydła. Skały - budujące nie tylko otoczenie, ale też główną postać - to ograniczenia i blokady. Skrzydła - to pragnienie wolności, wznoszenie się ponad przeciwności, ponad wszystko i wszystkich, którzy nie chcą, abyśmy swoje skrzydła rozwijali. Trudno nie wspomnieć tu mitu o Ikarze i Dedalu. Ikar oddał życie za swoje marzenia. Zapłacił najwyższą cenę. Jednak czy życie wbrew sobie, jałowa egzystencja bez marzeń powinna być dobrem ostatecznym?

„Ku wolności” to opowieść o odwadze do podejmowania decyzji. To historia o nowym początku, o dążeniu do zmiany swojego życia. Obraz jest bardzo dynamiczny i skłania nas do refleksji, że ruch jest niezbędny, aby w naszym życiu działy się dobre rzeczy. Że musimy walczyć z biernością, uległością. Że walka jest częścią życia. Stagnacja to strach i trwanie w tym, na co tak naprawdę się nie zgadzamy.