Obraz olejny, 40x80 cm, pejzaż, rok 2025

Na tej łące poranek rozlewa się jak akwarela — delikatny, drgający, pełen tajemnicy. Barwy nie istnieją tu osobno: przenikają się, tańczą, splatają w miękkiej mgiełce światła. Złociste refleksy zaplatają się z fioletem cienia, a zieleń pulsuje cichą obietnicą życia.

Powietrze zdaje się pełne szeptów — może to echo skrzydeł niewidocznych ptaków, może oddech ziemi. Chwasty i trawy tworzą wzorzystą mozaikę, jakby natura malowała bez pędzla, jedynie ruchem wiatru.

To pejzaż, który nie potrzebuje konturów, by być prawdziwy. Mówi językiem ulotności — tym, który słyszy się tylko wtedy, gdy zatrzyma się czas.