Technika własna połączona z farbą olejną.
Boki obrazu zostały starannie wykończone, nie wymaga oprawy.
Płótno lniane.

Twarz kobiety wyłania się z tętniącej feerią barw materii niczym wspomnienie – nieuchwytne, a jednocześnie boleśnie obecne. Jej spojrzenie przenika jak echo dawnych dni, a na skórze odbijają się ślady emocji i czasu. W splątanych włosach wirują myśli, dźwięki i kolory niepokoju, a biel tła podkreśla kontrast między ciszą a wewnętrznym krzykiem. To portret duszy – mocnej, a zarazem kruchej – która wciąż pamięta i czeka, by znów poczuć światło, którego już nie ma.