Obraz nie wymaga oprawy.

Jej twarz emanuje ciepłem ziemi i siłą wiatru, jakby zrodziła się z samego serca natury. Spojrzenie, głębokie i nieuchwytne, przyciąga jak nocne niebo, w którym migoczą niewidzialne historie. Delikatne barwne smugi na policzkach wyglądają jak ślady dawnych wzruszeń, a zarazem jak pieczęcie odwagi.

Turban w odcieniach ognia okala jej czoło niczym korona, a zielony kamień połyskuje jak zamknięta w nim mądrość pokoleń. Złoto i zieleń spływają po jej ramionach jak ciepły, ochronny kokon. Jest w niej spokój, dostojeństwo i subtelna tajemnica — jak w kobiecie, która zna swoją wartość i niesie ją bez słów.

To portret, który patrzy wprost na widza — pewnie, łagodnie i z mocą, której nie sposób pominąć.