Węgiel… Czasem mówimy, że węgiel to taka klasyczna technika mając na względzie zakres może 100 -200 lat.. kiedy tak naprawdę węgiel jako barwnik czy narzędzie był z człowiekiem od momentu kiedy wyciągnął on zwęglony patyk z popiołów ogniska i zaczął nim kreślić pierwsze obrazy : byków, postaci, polowań - obrazy pełne energii, napięcia. Wydaje się, że siła ekspresji wpisana jest na stałe w to narzędzie nie pozostawiające miejsca na wahanie, poprawki, subtelne przejścia przez skalę szarości. Jest tylko zagęszczanie czerni i jej zanikanie w pyle węglowym osypującym się z podłoża. Aleksandra Wiszniewska – ukończyła Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych oraz Akademię Sztuk Pięknych we Wrocławiu (1997) gdzie rysunek i malarstwo studiowała w pracowni prof. Konrada Jarodzkiego. Artysta plastyk, zrzeszona w ZPAP od 1999r. Na swojej drodze poszukiwań ekspresji, emocjonalności w rysunkach, podąża za cechami charakterystycznymi węgla jako narzędzia używanego w czasach rysunków naskalnych. W jej pracach nie tyle ważny jest światłocień co sama kreska, kontur. Często wypełniony kolorem, oddaje wrażenie ruchu, eksponuje ukryte emocje. Zagęszczającymi się liniami prowadzi widza przez punkty napięcia, w których kreska zapętla się i wibruje do miejsc końcowej wypowiedzi – metaforycznej kropki. Swoje działania przedstawia na dużych formatach. Jej rysunki mają zazwyczaj 100 x 150 cm. Uczestniczyła w licznych wystawach zbiorowych i indywidualnych. Jej prace znajdują się w prywatnych kolekcjach we Włoszech i Stanach Zjednoczonych.